مدیر عامل شرکت آب منطقه ای گلستان:
به گزارش روابط عمومی شرکت آب منطقه ای گلستان، مهندس سید محسن حسینی اظهار کرد: به عبارت دیگر لازم است هر سال حدود 600 کیلومتر از رودخانه های استان که در مناطق مختلفی مانند شهرها، روستاها، اراضی کشاورزی، مراتع، بالادست پل ها و دیگر سازه های تقاطعی و مصب رودخانه ها جریان دارند، لایروبی شود.
وی افزود: با قیمت های سال 1400 ، برای 600 کیلومتر لایروبی به 140 میلیارد تومان اعتبارسالانه نیاز است و در صورتی که اسناد خزانه باشد به 200 میلیارد تومان اعتبار سالانه برای لایروبی این 600 کیلومتر نیاز است.
مهندس حسینی افزود: امسال از محل اعتبارات مختلف مرتبط با مهندسی رودخانه حدود ۱۱ میلیارد تومان اعتبار برای لایروبی توسط شرکت آب منطقه ای در نظر گرفته شده است که با این اعتبارات می توان 50 کیلومتر رودخانه را لایروبی کرد که به بازه های اولویت دار اختصاص می یابد و البته به دستگاه‌های دیگر مرتبط با لایروبی هم اعتباراتی داده می شود.
مهندس حسینی بیان کرد: این لایروبی هم شامل بازه های کوچک مانند سرشاخه ها و هم شامل رودخانه های بزرگ چون گرگانرود، قره سو و اترک می شود که عرض زیادی دارند و در کنار این لای ، بوته های گز و .. روییده می شود و هزینه لایروبی را بالا می برد و در بازه هایی چون شهر و روستا باید این لای ها حمل هم بشود و به نقطه ای دیگر انتقال داده شود که هزینه ها را افزایش می دهد.
وی در پاسخ به این سوال که آیا در 600 کیلومتر در طول سنوات گذشته لایروبی انجام شده است یا خیر، گفت: دستگاه‌های اجرایی که در زمینه لایروبی کار می کنند مثل آب منطقه ای، شهرداریها، دهیاریها ، جهاد کشاورزی ، راهداری و..با اعتباراتی که دارند می توانند در سرجمع سالیانه کمتر از 200 کیلومتر لایروبی انجام دهند.
مدیر عامل شرکت آب منطقه ای استان افزود: اما پس از سیل بزرگ اخیر و ظرف سال 98 و 99 با اعتباراتی که تزریق شد و کمک هایی که دستگاه هایی مثل سپاه و ارتش انجام دادند ، از ابتدای 98 تا اواسط 99 حدود 500 کیلومتر لایروبی انجام شد ولی واقعیت این است که اعتبارات هر ساله برای مهندسی رودخانه که لایروبی هم جزو آن است، ناچیز است .
وی در پاسخ به این سوال که اصل و منشا لای و رسوبات رودخانه ها کجاست؟و چه اقدامی برای کاهش ورودی این لای به رودخانه ها باید انجام داد، گفت: عمده رسوبی که در رودخانه ها جمع می شود، از اراضی شیبدار 110 هزار هکتاری است که در حد فاصل بین دشت و کوهستان وجود دارد و روی آن زراعت یک ساله انجام و در جهت شیب نیز روی آن شخم زده می شود . به محض اینکه بارش کوتاهی اتفاق می افتد خاک فرسایش پیدا کرده و به داخل رودخانه ها انتقال می یابد. این اراضی شیبدار باید دارای پوشش گیاهی متناسب با منطقه شود که لای کمتری از طریق آن وارد رودخانه‌ها بشود. یک بخش از لای هم از عرصه های جنگلی و مرتعی کم پوشش می آید که نیازمند عملیات آبخیزداری است .
یک بخش هم از رسوب داخل رودخانه ها، زباله ها و نخاله هایی است که در شهرها وروستاها و نزدیک رودخانه رها می شود و بتدریج با بارش ها وارد رودخانه شده و تبدیل به لای می شود.
مهندس حسینی تصریح کرد: اصل موضوع این است که باید در استان فکری به حال منشا این رسوبات داشته باشیم که همین منشا رسوبات جدای از اینکه رودخانه ها را پر می کند ، مخازن سدها را نیز پر می کند و عمر مفید سدها را کاهش می دهد.
وی افزود : ازجمله مولفه های تشدید کننده رسوبگذاری در رودخانه ها ، سازه های تقاطعی غیراصولی موجود بر روی رودخانه هاست که لازم است اصلاح شوند.
